Detay

• Tarih: 8-9 Haz 2024
• Tamamlandı
• Kategori:
  SAPANCA TRAIL 13K

  1100 TRY

  13000m

  SAPANCA ULTRA 6K

  890 TRY

  6000m

  SAPANCA TRAIL 24K

  1200 TRY

  24000m

  SAPANCA MEDIUM TRAIL

  1650 TRY

  40000m

• Yer: Sakarya / Türkiye
• Kaynak: s*******@gmail.com
• www.sapancaultra.org
Düzenleme Öner

Bir zamanlar Sapanca gölünün yerinde, verimli topraklar, bu toprakların üzerinde de zengin, varlıklı bir kasaba varmış. Kasaba halkı zenginmiş, varlıklıymış ama gözlerini dünya malı bürümüş, bencillik ve cimrilik ruhlarını karartmış. Bir gün, Adapazarı’nın güneyindeki Erenler tepesinde oturan, gözünü dünyaya kapamış, gönlünü aşk ve sevgiyle doldurmuş erenlerden Eren Dede, bu kasabaya inmiş. Selam vermiş, selamını almamışlar, konuk olmak istemiş, kimse “buyurun” dememiş, hangi kapıyı çaldıysa yüzüne kapanmış. Bu fakir, fakat gönlü zengin dervişe bir bardak içecek su bile vermemişler. Derviş gönlü bu, bir kırıldı mı onarılmaz, onarılsa da faydası olmaz. Akşama değin yorgun-argın, aç-susuz kasabayı terk ederken, ötelerde küçük bir kulübeden sızan mum ışığına doğru yönelmiş, bir de bu kapıyı çalayım, belki bir gönül yoldaşı bulurum diye düşünmüş. Bu, kasaba halkına sapan yaparak geçimini sağlayan fakir bir sapancının iş yeriymiş. Kapıyı çalmış, az sonra sapancı güler yüzle konuğuna açmış kapıyı: “Buyurun, hoş geldin, safa geldin. Ocaktan tencereyi şimdi indirdim. Bir konuk göndermesi için Tanrı’ya niyaz ediyordum” demiş. Derviş memnun, başköşeye oturmuş. Sapancı sofrayı kurmuş, nesi var, nesi yoksa dervişin önüne getirmiş. Yemekten sonra, içi talaş dolu yatağını sermiş, konuğunu yatırmış. Sabah, erkenden kalkmışlar. Derviş, Sapancı’dan izin istemiş, Sapancı da onu karşıdaki tepelere kadar uğurlamış. Dönüşünde bir de ne görsün. Kasabanın yerinde koca bir göl var. Ne ev-bark kalmış, ne tarla-tapan. Koca göl, hepsini bir anda yutuvermiş. Kendisinden başka hayatta kimsecikler yok. Dervişin ahı tutmuş, kırılan bir gönül, bir kasabaya mal olmuş. O günden sonra, bu koca göle “Sapanca” adını vermişler.

Once upon a time, where Sapanca Lake is now, there were fertile lands, and on these lands, there was a rich and prosperous town. The townspeople were wealthy but had become blinded by worldly possessions, and selfishness and stinginess darkened their spirits. One day, Eren Dede, who lived on Erenler Hill to the south of Adapazarı, closed his eyes to the world and filled his heart with love and affection, descended to this town. He greeted them, but no one returned his greetings; he wanted to be a guest, but no one welcomed him; every door he knocked on was shut in his face. They did not even offer a glass of water to this poor but rich-hearted dervish. Such is the heart of a dervish, once broken, it cannot be repaired, and even if repaired, it is of no use. Exhausted and hungry, he left the town by evening and was drawn towards a small hut leaking candlelight in the distance, thinking, "Let me knock on this door, maybe I'll find a kindred spirit." This hut was the workplace of a poor sling maker, who made his living by making slings. The sling maker opened the door with a smile: "Welcome, glad you came. I just took the pot off the fire. I was praying to God to send a guest," he said. The dervish was pleased and took the place of honor. The sling maker set the table and brought whatever he had in front of the dervish. After the meal, he laid out his bed filled with sawdust and put his guest to sleep. In the morning, they got up early. The dervish asked for permission from the sling maker, who then accompanied him to the hills across. When he returned, what did he see? Where the town had been, there was now a huge lake. No homes, no fields remained. The great lake had swallowed everything in an instant. No one else had survived. The curse of the dervish had come true, a broken heart had cost a town. Since then, they have called this great lake "Sapanca."